Brief aan Minister Slob

Geachte Dhr. Slob

Wat fijn dat u in uw drukke leven op dit moment een paar minuten de tijd had om in het dorpje Windesheim te komen kijken naar de basisschool aldaar. U woont in Zwolle dus dat is niet zo ver voor u. Daarna moest u wel heel snel weer naar Den Haag, want daar wachtten belangrijke zaken.

U stond daar te vertellen wat u op dit moment van de hele situatie vindt. En wat goed dat u toch maar even vermeldt dat het hier toch echt geen vakantie is! Weet niet zo goed of dit voor uw eigen bevestiging was of voor de kijker… Denk namelijk dat er op dit moment maar heel weinig mensen, zeker met kinderen, het gevoel hebben dat het vakantie is. Nee, ook niet voor de leerkracht van hun kind.

De afgelopen 4 dagen, jawel het is pas donderdag, zijn ouders bestookt met mails, tips, taakkaarten, werk-ophaal-roosters en planningen.
En als dit op dag twee nog niet van start was gegaan dan hebben ouders zelf wel aan de bel getrokken bij hun leerkracht. Want de school van ‘het neefje van de buurman’ was de dag daarvoor al in conference calls aan het lesgeven geslagen, hadden de juffen al leerzame filmpjes geüpload in de schoolomgeving, en waren de eerste kinderen al op scholen opgevangen. Dus waar is ons huiswerk? Rap een beetje!

Toevallig sprak ik tijdens het ’trouble shooten’ voor ouders met inlog-problemen een systeembeheerder die met verbazing keek hoe al die scholen aan het werk waren. ‘De ene school wil het nog beter en uitgebreider voor elkaar hebben dan de ander’, sprak hij verbaasd. ‘Het lijkt wel of iedereen het braafste en beste jongetje van de klas wil zijn!’ Ja, meneer Slob, dat doen leerkrachten. Die willen het goed doen, beter, het beste. Niet vanwege een andere school (of de inspectie), maar omdat ze anders bang zijn kinderen tekort te doen. Dus daarom kwam uw opmerking over het bang zijn voor terugval wel een beetje koud op mijn dak. We zijn #@^&# net 4 dagen bezig om de boel te laten draaien. En kijk eens wat er al staat!

U was ook wel trots op ons. Want we hadden de spanning van de afgelopen tijd aan de kant geschoven en zijn er voor gaan staan en handelen snel voor het goede doel.
Sorry, u heeft het hier over leerkrachten, die hebben altijd het doel voorop staan. De leerling, hun leerling. En ja wij voelen ons allemaal ziek, gelukkig niet ieder van ons ook letterlijk, maar toch. Want we hebben keihard gewerkt de afgelopen jaren om al die kinderen te hebben waar ze nu staan, wij weten als geen ander wat 3 weken ‘vakantie’ doet in die kinderhoofden. Dus ja wij maken ons ook zorgen om eventuele terugval van de leerlingen. Maar we zijn ook bezig met de ouders, die nu ineens 3 kinderen thuis hebben zitten. Want u zegt dat niet alle ouders de middelen hebben om online les te kunnen volgen. Dat niet iedereen een computer heeft thuis klopt maar het is nog wat breder. Wacht; ik help u.

Laten we het gezin met 3 kinderen eens bekijken… Laten we er dan voor het gemak even vanuit gaan dat die leerlingen zelfstandig met een computer (en de oefenstof!) overweg kunnen…dat betekent dat die kinderen alle drie (!) een laptop of computer tot hun beschikking moeten hebben, op hetzelfde moment aan hun huiswerk moeten (ja sommige, ijverige, scholen hebben vaste werk en pauze tijden ingepland, want dan kunnen de kinderen in de pauze tijden met elkaar chatten in Google Classroom!) en dan moet je als ouders zelf ook nog aan het werk kunnen op een computer.
Ik weet niet hoe het bij u thuis geregeld is, maar de meeste huishoudens zijn niet ingericht op thuis-leren-werken. Om nog maar niet te spreken van de spanningen die ontstaan… U hebt het beeld een beetje? Dit kunt u natuurlijk eindeloos variëren met kinderen in verschillende leeftijdscategorieën, niveauverschillen of beroepsgroepen van de ouder(s).

Genoeg over ons…want wat vervelend voor u dat u dus geen weekend heeft gehad, maar wat fijn dat u vannacht thuis kon slapen! Ik dacht altijd dat u in Den Haag woonde… net dat ik als juf, volgens de kinderen, ook op school woon.

met vriendelijke groet,
Juf Anouk