De ‘ei’-gen ontwikkeling

Het leuke van onderwijs is dat we onze kinderen iets kunnen laten meemaken, iets laten beleven, ervaren, ontdekken… en dus leren. Dat klinkt logisch en dat is het ook. Als je iets beleefd blijft het je bij, kun je iets ontdekken en ervaren en waarschijnlijk leer je er ook nog iets van. Een boek voor je neus is lekker rustig, maar daagt niet altijd uit tot leren. De leraar kan daar zeker wel een verschil in maken natuurlijk. Soms is het ook gewoon niet anders. Je bent als leerkracht uiteraard ook niet de hele dag een animatieteam in een kippenpak met kekke dansjes en liedjes… 

Dat kinderen het leuk vinden om te leren is een feit waar ik iedere dag mee te maken krijg. De eerste keer dat ik op mijn ‘nieuwe’ school kwam en vroeg of de kinderen zin hadden om weer te beginnen keken ze me aan of ik van een andere planeet kwam. Nou, vooruit ik geef toe, soms denk ik dat van mezelf ook wel eens hoor en ik kwam voor sommige kinderen ook bijna echt van een andere planeet aangezien ik net koud (letterlijk) 3 dagen terug was van jaren Curacao. Maar ik dwaal af… De groep vond het maar een bizarre vraag, want hoe kon je in hemelsnaam zin hebben in school?

Wel belangrijk voor de beeldvorming vind ik hierbij dat het hier ging om een groep 4 en 5. Niet om een ‘we-zijn-rijp-voor-de-puberteit’ groep 8 aan het eind van een schooljaar. 
Je snapt (neem ik aan) ik stond perplex! Hoe kan dit? Maar ik gaf ze terug dat dat vast kwam omdat ze nog nooit bij mij hadden gezeten. Deze semi lollig bedoelde opmerking kaatste weer keihard terug op de zongebruinde snoetjes. Ik bedacht me dat ik maar gewoon de daad bij het woord moest gaan voegen dit jaar en zorgen dat ze volgend jaar anders zouden reageren.

Deze reactie gaf mij ook meteen bevestiging waarom deze school, waar ik net was aangenomen, gekozen had om het onderwijs drastisch om te gooien. Het anders te willen doen en daar een duidelijk plan in had. Dat plan zou dit jaar gaan starten.
Door niet alleen Kernconcepten (Nee, dit is niet te vergelijken met ’themaweken’) in te zetten in het onderwijs, maar ook door de manier van leren te veranderen, de houding van kinderen en leerkrachten om te vormen en daardoor het ervaren, beleven en ontdekken voorop te zetten bij het leren.

Tijdens het Kernconcept Evenwicht stelden we onszelf leerdoelen. Een van die hoofddoelen was de evenwicht in de natuur te ontdekken en een subdoel daarbij ging over de groei van een kuiken in een ei en natuurlijk het uitkomen daarvan. Het was niet een heel groot leerdoel voor mijn groep, maar er kwam wel een heuse broedmachine op school waardoor we de eieren in de gaten konden houden en natuurlijk het uitkomen van de eieren konden zien. Ik maakte er een time-laps van en dat gaf een leuk eindfilmpje. We aten beschuit met muisjes en dachten dat het zo wel goed was.

Helaas raakte het evenwicht zoek in de pluimvee sector. De vogelgriep brak uit en er mocht geen gevederde vriend vervoerd worden… Dat gaf een hele andere draai aan die schattige kuikens. Ze werden groter, produceerden meer geur en dat hing, voor mijn gevoel nog maaaaaanden, in de school hing.
Net toen we ons afvroegen waar we die beste beestjes nog konden neerzetten om zo het evenwicht in onze magen nog in balans te houden mochten ze weer vervoerd worden en kregen ze een mooi nieuw, gelukkig veel groter, huisje.