Doe mijn zo’n juf!

‘Hallo juf, mijn juf zegt dat je wel een kopje thee lust. Zal ik dat voor u gaan halen?’

Nee, mijn collega is geen Jomanda 2.0. Ze kan niet op afstand mijn behoefte aan vocht lezen of überhaupt in mijn hoofd kijken, maar wel naar de leerling die het mij komt vragen. 

Soms heb je het geluk met dit soort professionals te mogen werken. (Ik heb er gelukkig nog veel meer om me heen zelfs, maar daar gaat t nu even niet om…) 

Een leerkracht met nog niet heel veel jaren op de onderwijs-teller, maar wel in levenservaring, en… toch ook soms een pluspunt….zelf ook moeder. Een leerkracht die al in verschillende groepen heeft gestaan, omdat er altijd wel iemand ziek of zwanger blijkt te zijn, en daar ook de nodige uitdaging in vindt. Uitdaging ook naar zichzelf toe. Zich kwetsbaar durft op te stellen omdat ze durft toe te geven dat ze het soms ook even niet meer weet. Daardoor heeft ze inmiddels een haast onuitputtelijke bron aangeboord van collega’s die haar van allerlei adviezen kunnen voorzien, tips geven, maar vooral meedenken. En meedenken kan in dit geval omdat ze zelf ook mee blijft denken. Want zij ziet het kind op dit moment, in de fase nu, in haar groep, met alle signalen die het uitzendt. 

En wat hele gave is… dan boor je ook je eigen creativiteit aan, want dat doet ze…

’ja, lekker, thee!’ (Gelukkig stond mijn blaas niet al op knappen…) 

‘Dank je wel voor het halen, precies mijn lievelingsthee!’ 

‘Moest je even een wandeling maken?’

’Loop nog even met dit briefje langs de juf van de middenbouw, wil je?’

Na een kwartiertje loop ik langs het lokaal. Mijn collega knipoogt even naar me. Mijn obertje zit rustig te werken en ziet me niet eens. Een andere leerling zit achter hem. Kijkt even op en gaat verder met zijn werk, trappend op zijn ‘bureau-fiets-pedalen’…. want dat heeft hij nodig en die oplossing vond zijn juf bij de Kringloop. 

Ik gun iedereen zo’n juf!