Doorsnee donderdag…

Wat ooit begon met een doorsnee dinsdag eindigt met een doorsnee donderdag. Na een dag waarin ik even een bliksembezoek bracht aan een collega-school om het leescircuit te bekijken, mijn groep de rest van de dag lekker draaide en afsloot met een vergadering bij temperaturen van 27 graden, las ik net voor het naar huis rijden het mailtje van de Onderwijs Coöperatie waarin zij me bedankten voor de inzet, maar meteen ook mededeelden dat ik helaas niet door was naar de volgende ronde, dat ‘de keuze helaas niet op mij gevallen was’. Oef… dat is balen, dat valt even rauw op mijn dak. Maar de zin, die direct daarna volgde, bracht me echt even uit mijn evenwicht. ‘Over de keuze van de beroepsjury wordt niet gecorrespondeerd.’ 

Deze zin doet mij denken aan de ‘kleurplaat-wedstrijden’ van vroeger (waar ik overigens ook nooit won, hoe goed ik ook mijn best deed.) Op zo’n kleurplaat moest je dan je naam, leeftijd en je adres of school opschrijven. Deze zin stond er dan ook altijd onder. Onder het kleuren, ik begin altijd met rood, vroeg ik mij dan de hele tijd af ‘waarom niet?’ Ik had inmiddels begrepen dat het zoiets inhield als dat je als overspannen moeder niet naar de jury mag stappen, waarom jouw prins of prinses niet was uitgekozen. Waren die moeders er dan? Mijn moeder niet! (volgens mij, denk ik, wacht eens… misschien toch eens navragen, misschien won ik daarom nooit! Maar goed, we dwalen af.) Maar blijkbaar was er zelfs toen, in de tijd dat er nog geen terreurdreiging was, een soort bescherming nodig voor jury’s. Schokkend he?! 

Nu kon ik dus ook niet meer corresponderen met de beroepsjury. Nu had ik daar niet echt behoefte aan hoor. Ik vond het misschien alleen jammer dat ze me niet even belde daarover, maar ja dan ga je misschien om uitleg vragen, en dat valt dan weer onder corresponderen. Dat snap ik nog. Een persoonlijke aanhef was dan misschien ook een goed alternatief geweest. In plaats van ‘Beste genomineerde’ had ik ‘Beste Anouk’ ook best wel aardig gevonden. Maar vooruit, het is niet anders. Het had erger gekund want ik ben ook ooit afgewezen na het schrijven van een sollicitatiebrief waarbij de aanhef was; ‘Beste…(naam invullen)… Helaas, bla bla bla’ Ik heb de mail nooit verder gelezen.

Nu klink ik als een bittere, wraakgevoelige, verliezer (en zo voelde het in eerste instantie ook stiekem wel even natuurlijk) maar dat ben ik niet (meer) hoor. Natuurlijk vind ik het heel erg jammer.
Na de eerste schok een aantal maanden geleden, en een aansluitende periode van licht gevoel van ongemak, ben ik me gaan verdiepen in de hele nominatie en wat dat dan zou inhouden.

Na het volgen van de huidige, maar ook vorige, Leerkrachten van het Jaar werd ik dan ook heel erg enthousiast. Ik kon me al snel best plaatsen in die rol en alles wat er dan op je pad zou komen. Die ervaring had ik zeker heel graag willen meemaken! Dus als je vervolgens maanden moet wachten dan ga je stiekem hopen dat je bij de laatste drie zit. Dat het natuurlijk heel moeilijk is voor zo’n jury, maar dat ze je steeds aan het volgen zijn en uiteindelijk dan toch voor je gekozen hebben als nummer 3. Ik had al een collega genomineerde gezien waarin ik een potentieel winnaar zag, waar zouden ze naar kijken? Wat heeft zij wat ik niet heb? 

Maar nu, na de 3 laatste namen gezien te hebben blijkt zij er ook niet eens tussen te zitten… Nou ja! Als zij het al niet geworden is… waar sta ik dan? 
Dat is heel duidelijk. Ik sta verder dan waar ik stond voor dit avontuur. Want ook deze ervaring heeft me veel gebracht. Ik heb een interview kunnen doen voor de krant, een interview voor het regiojournaal, ik ben blogs gaan schrijven en heb daar al zo verschrikkelijk veel leuke reacties en zelfs een aanbod voor gekregen! En dat is niet eens het belangrijkste…

Het meest belangrijke van dit avontuur is dat ik mezelf nog beter ben gaan leren kennen. Als je iets verliest, vind je weer iets anders. Door over mogelijkheden te dromen zet je ook mogelijkheden tot het verwezenlijken van die dromen open. Door te dromen over wat je zou kunnen gaan doen geeft de kans om te ontdekken wat je eigenlijk allemaal zou willen gaan doen en bereiken. 

Als ik naar het Leraren Congres kom in oktober ligt er een certificaat voor me klaar. Ik ben wel terecht gekomen bij de laatste 10 genomineerden! En dat is een certificaat waardig. Die komt op de schouw. Dus morgen alvast een lijst gaan kopen, nadat ik eerst een schouw heb gekocht…

In 2016 was ik een van de tien genomineerden voor Leerkracht van het Jaar 2016. De finale haalde ik helaas niet, maar het waren een paar super leuke maanden. En voor de laatste 3 genomineerde leerkrachten van 2016… Hartelijk gefeliciteerd met deze geweldige prestatie en heel veel plezier en succes met de laatste ronde!

En… doorrrrrr!