Mama, jij bent toch juf?

‘Mama, waarom …(vul hier een onmogelijk te beantwoorden vraag in)…?’
‘Geen idee schat, dat weet ik (nu/even/om 6.00 uur ’s ochtends) niet.’
‘Maar jij bent toch juf?’

Zucht, ja ook als juf (meester misschien ook wel) weet je echt niet alles, kan je ook niet altijd alles en maak je ook wel eens fouten. Het is niet anders, helaas. 
Maar gelukkig heeft iedereen zijn vak. Zo ook Gert-Jan Oosting die bij mij de klas in geschoven werd via een samenwerkingsproject om beeldende vorming meer in de school te krijgen. En dan heb ik het niet over een op Pinterest of Tekenen-enzo te vinden knutselwerkje, maar over het verweven van een beeldende vorm met een binnen ons kernconcept te leren doel. Juist ja… ga er maar aan staan Gert-Jan. 

Ik sta altijd open voor nieuwe dingen, maar met een 3 combinatie groep van 34 kinderen is het kiezen van een uitdagende beeldende vorm wel een reden tot het vertonen van ontwijkend gedrag. Maar nu kon ik daar dus niet meer onderuit en kon ik mijn ‘angst’ aan de kant zetten want nu kwam er een expert binnen.

Brainstormen? Niet nodig! Oké, voor de vorm dan… Ik wilde de kinderen namelijk graag een animatiefilmpje laten maken. Het Kernconcept was Communicatie en beeldende vormen passen daar prima in. En een animatiefilmpje maken heeft veel facetten in zich. Dus hoppa!

Het kostte heel veel tijd, heel veel tijd, maar ach dan heb je ook wat. Ik had dit ook echt niet zelf kunnen doen. Niet op deze manier in ieder geval. Want kijk eens wat een werk daarin zit. Verhaallijn bedenken, verhaal schrijven, in scènes verdelen, groepjes verdelen, decors maken…Oke, ik beken, dit had ik natuurlijk prima zelf kunnen doen! Maar toen kwam het punt dat er foto’s gemaakt moesten worden waarbij de figuren steeds een paar mm moesten verschuiven en later ook nog geluid moest worden toegevoegd….Oke, ik beken, ik had geen flauw idee hoe ik dit zou moeten aanpakken. 
Mijn faalangst daarin leek echt super logisch toen ik te horen kreeg wat er geregeld en gedaan moest worden. 10 camera’s, alle decors, poppetjes en dan dus tegelijk al die 34 kinderen aan het werk hebben met camera’s die niet bewogen mochten worden, batterijen van de camera’s die het echt niet 2 uur lang non-stop volhouden, om nog maar te zwijgen over het vervolgens monteren van al die beelden.
We sloegen ons er kranig doorheen en Gert-Jan maakte er twee superfilmpjes van waar de kinderen heel erg trots op zijn.

Na dagen/weken ploeteren, zwoegen en zweten konden we het bij de afsluiting van het Kernconcept laten zien aan ouders en alle kinderen van school. Hierna kwam er een leerling uit mijn groep naar me toe en zei: ‘Juf, misschien vindt je zoontje dit ook leuk. Dan moet je op de iPad Stop Motion downloaden! Kan hij helemaal zelf. Kijk maar op mijn youtube kanaal dan zie je alles wat ik al gemaakt heb.’

Soms zit de hulp/ het antwoord blijkbaar recht onder je neus… De volgende keer zal ik op de vraag: “Mama, jij bent toch juf?’ antwoorden: ‘Ja, schat, ik ben juf en ik zal het morgen even aan de kinderen vragen.’