Scrum in het basisonderwijs

De term Scrum kwam ik voor het eerst tegen in de context van webdesign. Een manier van werken die in de wereld van de ‘website-bouwers’ veel wordt toegepast. Toen ik hierover vervolgens een boekje in handen gedrukt kreeg heb ik het met veel plezier gelezen, maar eigenlijk nog niet zoveel mee gedaan omdat ik het, heel erg ongebruikelijk voor mijn doen, niet meteen op het onderwijs of in de klas projecteerde.

De tijd dat ik Scrum leerde kennen woonde ik op Curacao en zat midden in het coöperatief leren en de daarbij behorende klassenbouwers en teambuilders. Druk met het organiseren van rekenteams, taalteams om mijn groep 7/8 ten volle te kunnen laten profiteren van elkaar.

Nu, 3 jaar later, vind ik dit een hele bijzondere ontdekking. Ik had dit direct moeten zien! Hoe kan dat toch? Maar ach, ik ben niet zo heel streng voor mezelf en accepteer gewoon dat ik dit idee al die jaren heb kunnen laten broeden ergens in mijn achterhoofd.
Broeden in mijn achterhoofd waar dat ei inmiddels tot Pino formaat is uitgegroeid en op barsten staat. 

Toen ik in dat schooljaar zicht kreeg op mijn huidige baan in Nederland en me ging verdiepen in het onderwijsconcept dat nog in ontwikkeling was/is, maakte ik de eerste koppeling tussen Scrum en het onderwijs. 

Ons team start de dag met een opstart van de dag door om 8.10 uur samen te gaan staan/zitten met een kopje koffie of thee, bij de statafels, centraal in de school. Hier nemen wij even kort door welke bijzonderheden er zijn, wat de afspraken zijn van de dag ervoor en worden alle neuzen direct dezelfde kant opgezet. Als team weet je van elkaar precies wat er die dag te doen staat. 
Na een dag werken komen wij na schooltijd wederom bij elkaar en evalueren we de dag. Hierbij kunnen we meteen bespreken hoe de dag gegaan is, maar ook wat we de volgende dag gaan doen of waar we aan werken. Zo kunnen we daarna direct met elkaar aan het werk en als dat klaar is gaan we individueel aan de slag in de eigen groep. 

Dit stukje laat al een mooi zien wat te vergelijken is met Scrum. Wij hebben (nog) geen scrum-bord in de teamkamer maar een map waarin alles genoteerd kan worden zodat collega’s altijd even kunnen teruglezen. Heel handig met alle parttimers die het onderwijs vaak rijk is. We staan als team samen voor de school, niet alleen je eigen groep.

Niet alleen ons team, maar ook de kinderen doen dit. De dag opent en sluit ook zo af. (zonder koffie weliswaar) Maar het werkt geweldig! En aangezien de kinderen door de hele school kunnen werken komen ze ook andere schoolgenoten tegen om mee samen te werken. Zo helpt een groep 7 leerling met gemak even een groep 4 leerling met een som of het uitzoeken van een onderzoeksvraag.

Daar bleef het de afgelopen twee jaar bij. Tot nu… Het ei laat scheuren zien en als ik wat rondneus op internet zie ik dat er al leraren zijn in het voortgezet onderwijs die dit voor hun vak (vaak wiskunde of scheikunde of natuurkunde; de bètavakken zeg maar) dit wordt ‘eduscrum’ genoemd, maar voor het basisonderwijs…

krrrrrrrr….ak!

Inmiddels hangt er een scrumbord in mijn groep. Werkt mijn middenbouwgroep (groep 4/5/6) in teams en hebben we onszelf tot ‘TeamMB’ gebombardeerd, naar voorbeeld van de olympische spelen. We nemen stapjes passend bij de groep, bij ons team. Maar al snel zullen we samen, ‘Together Everyone Achieves More’, nog meer bereiken dan we de afgelopen twee jaar gedaan hebben en nu nog steeds doen! Sneller dan ik zal verwachten staan de kinderen zelf hun scrumbord te maken, scrumteams te vormen waarbij ze gebruik maken van elkaars kwaliteiten en tot mooie leermomenten komen met elkaar. 

Het Pino kuiken is er… volg zijn ontwikkelingen hier!